5 Ocak 2011 Çarşamba

Tavuk Suyuna Çorba-Sabır

Güneşli bir gündü. Kadın parkta yanında oturan adama “Bakın, salıncakta sallanan şu kırmızı kazaklı çocuk benim oğlum” dedi. 

Adam gülümseyerek “Güzel bir oğlunuz var” dedi. “Diğer salıncaktaki mavi kazaklı çocukda benim oğlum” 

Sonra saatine baktı ve “Heyyy, Todd, sanırım artık gitme zamanı” diye seslendi oğluna. 

Çocuk salıncakta yükselirken “Beş dakika daha baba, lütfen yalnızca beş dakika daha” diye karşılık verdi babasına. 

Adam başını “peki” anlamında sallayınca çocuk neşeyle sallanmaya devam etti. 

Dakikalar sonra adam ayağa kalkarak tekrar seslendi oğluna “Todd, artık gidelim mi, ne dersin?” 

Çocuk yine gitmeye isteksiz “Ne olur baba, beş dakika daha, lütfen, beş dakika daha” diye bağırdı babasına. 

Adam” Tamam” deyince çocuk kahkahalar atarak sallanmaya devam etti. 

Sonunda kadın dayanamadı ve sesinde gizli bir hayranlıkla “Ne kadar sabırlı bir babasınız” dedi . 

Adam gülümsedi kadına. “Sabır değil yaptığım bayan” dedi. “Büyük oğlum Tommy’yi geçen yıl burada sarhoş bir sürücünün çarpması sonucu kaybettim. Buraya yakın yolda bisiklet sürüyordu. Tommy’e hiç yeterince zaman ayırmamıstım. Oysa şimdi onunla beş dakika daha fazla birlikte olabilmek için herşeyi yapardım. Todd’la ayni hatayı yapmayacağıma söz verdim kendi kendime.. 

O her “Beş dakika daha baba” dediği zaman , oyun oynamak için beş dakika daha kazandığını düşünüyor, oysa işin gerçeği ne biliyor musunuz? Ben onu oyun oynarken beş dakika daha fazla izleyebiliyorum, asıl kazanan benim”



Küçükken okuduğum 'Tavuk Suyuna Çorba'(Jack Canfield,Mark Victor Hansen)hikayelerinden birini paylaşmak istedim sizlerle.İstanbul’da 10 bin aile üzerinde yapılan araştırmada, annelerin yüzde 42’sinin çocuklarıyla iletişim kurmakta başarılı olamadığı belirlenmiş.Uzmanlar anne çocuk ilişkisinin çocuğu iletişim yeteneğini gelişmesinde etkili olduğunu dil ve iletişim sayesinde çocuk yeni kavramlar edinerek soyut kavram ile ilişkileri öğrendiğini söylüyor.Bebeğimizin olması anne olabildiğimiz anlamına gelmiyor.Anne olarak bin parçaya bölünüyor,koşturuyor,yoruluyoruz..Bu koşuşturma bizi çabuk sinirlenen anın kıymetini bilmeyen insanlar haline dönüştürüyor..Hırçınlaşıyor hırslanıyoruz..Halbuki bir kadının işinin herşeyden önce annelik olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden bebeğimin gelişimin her anında yanında olabilmek onunla birlikte büyümek,eğlenmek için uğraşıyorum.Birlikte geçirdiğimiz anların kıymetini bilmek dileğiyle..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder